Nico | Limited 25 stuks
-
10 dagen levertijd
-
Gratis verzending
-
Gesigneerd met certificaat
Lees hier over onze Materialen en productie
Nico
Fotograaf: Gijsbert Hanekroot
Oplage: 25 stuks
Fine art print op aluminium
Stilte als stijlmiddel
Nico sprak weinig, en als ze het deed, dan klonk het alsof ze al drie zinnen verder was dan de rest. Bekend werd ze als zangeres van The Velvet Underground, maar ze volgde zelden het pad dat voor haar werd uitgetekend. Waar de band de avant-garde van New York vertegenwoordigde, trok Nico juist weg van het middelpunt. Haar solowerk, met albums als The Marble Index en Desertshore, is ongrijpbaar, minimalistisch en compromisloos. Ze zong met een diepe, vlakke stem die niets gladstreek. Geen franje, geen verleiding. Alleen toon en tekst, kaal en direct.
Een leven in de marge
Geboren als Christa Päffgen in Duitsland, begon Nico haar carrière als model in Parijs, verscheen in films van Fellini, en belandde via Andy Warhol in de New Yorkse muziekscene. Maar glamour lag haar niet. Ze was altijd onderweg, vaak alleen, meestal op de vlucht voor conventies, voor verwachtingen, voor zichzelf.
Drugsverslaving, verlies, en een groeiend isolement tekenden haar latere jaren. Toch bleef ze schrijven, opnemen, optreden, altijd op haar eigen voorwaarden. Haar leven liep nooit parallel aan de industrie. Ze bewoog er schuin doorheen, schurend en ontwijkend.
Onbereikbaar dichtbij
Gijsbert Hanekroot fotografeerde haar in de jaren zeventig, wat resulteerde in dit prachtige portret. In een periode waarin de meeste muzikanten hun imago cultiveerden, leek Nico juist afstand te nemen van het idee dat ze bekeken werd. Haar blik is niet uitnodigend, eerder onverschillig. Of misschien is ze gewoon moe van hoe vaak die camera’s al iets van haar wilden. Het is dit spanningsveld dat haar zo intrigerend maakt. Ze wás er, maar altijd op haar eigen voorwaarden.
Meer dan stijl
Nico’s invloed is nog steeds zichtbaar. In muziek, mode en fotografie blijft ze opduiken als referentie. Niet als icoon in de klassieke zin, maar als iemand die zich altijd aan categorisering onttrok. Ze gaf niets weg, en juist daardoor blijft ze iets oproepen dat moeilijk te benoemen is.
Dit beeld is daar een voorbeeld van. Een portret van een muzikant die zich nooit liet vastleggen, maar hier toch even stilstaat. Niet voor ons, maar ondanks ons.